Yakın bir zaman önce sevgili Nilipek.‘in mektuplar I adlı kısa çalarından burada uzun uzun bahsetmiş, albümün adından da tahmin edebileceğiniz üzere devamının geleceğini de söylemiştim hatta. İşbu devam filmi, yani mektuplar II geçtiğimiz günlerde yayınlandı.

Beş şarkımız daha oldu böylece ve bu iki kısa çalar toplamda bir uzun çalar etti. Bu albümü ikiye bölme fikri en azından bana çok özlediğim A yüzü – B yüzü hissini yeniden yaşattı. Pek çok büyük albümde şarkılar kendi içlerinde bir dengeye göre kasetlerin yüzlerine dağıtılırdı eskiden, yani kaset dönemindeki albümlerin çoğunda zaten bu ikiye bölme kavramı vardı. Nilipek.’in de aklından geçen bu muydu bilmem ama kasetin ilk yüzü biraz daha sert, asi, cesurken, ikinci yüzü daha içine kapanık, kırılgan, yumuşak geldi bana. Bu açıdan da güzel bir alt kategorizasyon olmuş, Nilipek.’in farklı karakterlerini ya da -kadını şizorfren yapmayalım hemen- farklı duygularını daha kolay algılayabileceğimiz beşlikler ile karşı karşıyayız. Kendisinin besteciliğini ilk yazıda yeterince övdüm, o yüzden albümün künyesine geçiyorum doğrudan.

Bu albümün de iskeletini Nilipek. ile birlikte tıpkı ilk albümdeki gibi Can Aydınoğlu, Umut Çetin, Berkay Küçükbaşlar, Işık Üstündağ ve Alican İpek oluşturmuş. Yaylılarda da albümün ilk bölümünde olduğu gibi Çağlar Haznedaroğlu, Hakan Güven, Öykü Koçoğlu, Z. Gözde Öcal Güvemli ve Taylan von Aygar‘ı dinliyoruz. Mikste ise Umut Çetin’in yanı sıra ilk ve üçüncü şarkıda Baran Göksu‘nun ismini görüyoruz bu kez.

Ben size albümden tadımlık olarak Nefessiz‘i seçtim ama ne yapın ne edin aşağıya da iliştirdiğim albümün tamamını en azından bir tur dinleyecek bir vakit yaratın kendinize, pişman olmayacaksınız.

Nilipek.’i takip ediniz: